Van detachering naar verkeerskundig adviesbureau

Mazier, die al 22 jaar werkzaam is bij het bedrijf, weet nog goed hoe de beginjaren eruitzagen. “Toen ik bij BonoTraffics begon, waren we met een man of acht, allemaal verkeerskundigen. We deden in de hoofdzaak detachering.” BonoTraffics had de eerste paar jaar niet eens een eigen kantoor. Joop Mazier kwam bij BonoTraffics om te helpen met de opzet van de adviestak.

Het adviesbureau was in die eerste jaren nog sterk afhankelijk van een aantal vaste, grote opdrachtgevers, waaronder de gemeentes Lelystad en Ede. “Dat is ook wel de kracht van het bureau, want we zijn die opdrachtgevers nooit kwijtgeraakt. We hebben er alleen maar meer bij gekregen”, vertelt hij.

De adviestak van BonoTraffics is inmiddels sterk ontwikkeld. Ook het detacheringsveld is blijven groeien. BonoTraffics bestaat nu uit meer dan veertig adviseurs, die samen werken aan een veilige en sociale openbare ruimte.

De weg naar Duurzaam Veilig

Inhoudelijk is er veel veranderd in de 25 jaar dat BonoTraffics bestaat. “Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen, maar toen waren grote opdrachten de inrichting van 30 kilometerzones, bijvoorbeeld”, lacht Mazier. “In het verre verleden had je eigenlijk twee typen wegen: wegen waar je 80 mocht en wegen waar je 50 mocht. En soms kwam je nog weleens een woonerfje tegen.”

Met de introductie van Duurzaam Veilig Wegverkeer, de verkeersveiligheidsvisie die meer en meer de overhand nam, kwam daar verandering in. “Er waren toen veel meer verkeersslachtoffers dan nu en dat moesten we veranderen. We zijn veel meer naar verblijfsgebieden gegaan: 30 kilometer per uur, snelheid omlaag, auto te gast. Mijn start bij BonoTraffics bestond veelal uit projecten om die bestaande situaties te transformeren naar het Duurzaam Veilig gedachtegoed”

STOMP

“Ook is de wereld nu een stuk minder “auto-minded”, legt Mazier uit. Die ontwikkeling zat er al een tijd aan te komen, maar heeft er weleens anders uitgezien. “In de jaren ’80 en ’90 had je een beetje het autopesten, nu heb je het STOMP-principe. Dat is autogebruik ontmoedigen door andere mobiliteitsvormen juist te stimuleren, vooraan te zetten. Ik heb het idee dat dat beter werkt. Je komt op een gegeven moment in steden waar het zo makkelijk is een fiets of een andere vorm van openbaar vervoer te kiezen met een app, dat je niet eens meer denkt aan bijvoorbeeld het gebruik van de eigen auto. Het klopt daar allemaal. Dan ga je ook geloven in de kracht van die systemen.”

Mazier vertelt dat de focus eerder lag op het verkeer zelf en het zo veilig en gemakkelijk mogelijk verplaatsen van A naar B. Nu zien we dat ook begrippen als ‘toegankelijkheid’, ‘leefbaarheid’ en ‘sociale openbare ruimte’ een belangrijke rol spelen.

Integraal werken

“Tegenwoordig is het veel meer het hele gebied: de stedenbouwer, de landschapper en de verkeerskundige trekken met elkaar op en proberen samen een kloppend geheel te maken, zodat de weg past bij het gebied en andersom”, legt Mazier uit.

“We werken nu ook veel integraler”, vertelt Bonhof. “We zitten nu ook met andere sectoren aan tafel. Dat maakt het leuk, omdat je veel meer meekrijgt van wat er speelt in andere vakgebieden. Soms leidt dat tot mooie combinaties.” Als voorbeeld noemt hij een parkeervak dat ook overtollig regenwater kan opvangen. “Als je zoiets kunt bedenken, dan vind je elkaar. En dat maakt het vak veel leuker.”

In zijn werk zit Bonhof niet alleen steeds vaker met andere beroepen aan tafel, maar ook met bewoners. “Je moet je verhaal wel kunnen verkopen. Dat kan soms lastig zijn, want mensen houden eigenlijk niet van verandering, maar ik vind het erg leuk om die rol te kunnen uitvoeren.”

Specialiseren en kennis delen

De vraagstukken waar de verkeerskundigen mee te maken krijgen, omvatten dus meer elementen dan 25 jaar geleden. Bovendien zitten ze met steeds meer en meer verschillende mensen om tafel. Daarom is het voor het adviesbureau nodig om te verbreden en specialiseren. Kennisdeling is om die reden binnen BonoTraffics erg belangrijk. Daarnaast verzorgen medewerkers van BonoTraffics al sinds de oprichting les op hogescholen. Als gevolg daarvan starten bij hen ook veel afgestudeerden, die vervolgens door BonoTraffics wegwijs worden gemaakt in de verkeerswereld. Zij krijgen alle ruimte om zichzelf te ontwikkelen.

Bonhof is zelf een van de collega’s die na zijn afstuderen bij BonoTraffics startte. “Toen ik binnenkwam, kreeg ik echt de ruimte om aan de slag te gaan met de dingen waar ik het meest enthousiast van werd,” vertelt Sander. Inmiddels is hij gespecialiseerd in de verkeersjuridische tak van de verkeerskunde. Deze kennis draagt hij nu over op zijn collega’s, maar ook op vakgenoten buiten BonoTraffics. “We bieden twee keer per jaar een cursus aan, die goed bezocht wordt. Dat doen we ook in-company. Het is best lastig om bij te blijven op verkeerskundig gebied”, vertelt Bonhof. “Wij zijn wel een club die graag kennis deelt, niet alleen over de richtlijnen die ergens gelden, maar ook de praktische uitwerking daarvan.”

De basis blijft hetzelfde

Joop en Sander geven beide aan zeker die kennis te willen blijven delen en de ruimte voor ontwikkeling te willen blijven zoeken. “Ik wil de BonoAcademy de komende jaren wel verder uitbreiden,” geeft Bonhof aan. Ook Mazier heeft ambities voor de toekomst. “De technologieën bieden steeds meer kansen, onder andere voor verkeersonderzoek en data-inwinning. Daar zijn we ook sterk mee bezig, met een apart team. Ik vind dat een leuke tak die we erbij hebben.”

Maar hoe veel BonoTraffics ook gegroeid is in de afgelopen 25 jaar, de bedrijfscultuur blijft onveranderd. Mazier is er trots op. “We hebben onlangs een reünie georganiseerd en het was nog leuker dan we hadden kunnen hopen. Mensen waren zo positief”, vertelt hij. “Veel bedrijven roepen het wel, maar wij hebben écht een platte organisatiestructuur. Het is laagdrempelig, persoonlijk. We hebben jaarlijks een uitje van meerdere dagen en regelmatig dagen dat alle collega’s samenkomen om kennis te delen, bij te praten en iets gezellig samen te doen.”

BonoTraffics heeft geen managementlagen en maakt geen onderscheid in haar personeel. En dat willen Mazier en Bonhof graag zo houden. In de basis blijft ook de verkeerskunde hetzelfde. We willen nog steeds dat iedereen zich veilig en gemakkelijk kan verplaatsen. Maar het vakgebied is zeker een stuk complexer geworden. “Maar dat is ook wat ons werk nog steeds zo leuk maakt,” concluderen Mazier en Bonhof.